ruhumuN KırıK KaNatLarNıN aLtıNdaKi rüzqaRdN sN ''özqürLqm''

Yeryüzü kavrulurken ben üşüyordum
Neden?
Sevgilimin ellerine dokunamıyordum
Geçip giden zamanda savruluyordum
Ruhumun acısı derinden geliyordu
Sevdiğim yok diye ağlıyordum
Aşkım mutluluğum, acılarım içinde
Arasında kaldıkça sevdiğimi arzuluyordum
Bilindik duygu, çekilir acı değil belki de
Ama
Ben her gün yine yeniden aşık oluyordum
Uçurtmaların özgürlüğü, kelebeğin ömrü gibi
Kısıtlanmış nefesimde aşkım için yaşıyordum
Gün ışığı saklandığında karanlığın arkasına
Hüzün yoldaşım, şiirlerimle avunuyordum
Kilitlediğim kapıların ardında sana açılıyordum
Aşk canımı alamamıştı daha
Ama
Yeryüzünde cehennemi tadıyordum
Sevdiğim yoktu yanımda
Ölümü aşkım kadar istiyordum